Zwarte Piet staat ter discussie en veroorzaakt al jarenlang akelige discussies, rellen en controverse. Gelukkig heb ik de oplossing voor het al jaren slepende zwarte pieten probleem. Feitelijk ben ik het nooit eens geweest met de anti-zwarte-pieten beweging. Aan het einde van het verhaal bestaat de blanke man met de zwarte knecht namelijk niet.
Bovendien speelt het sinterklaasfeest een rol bij het ontwikkelen van het kinderbrein. Dat heet abstract denken en begint bij aardig wat Nederlandse kinderen met de vraag hoe zwarte piet met zijn pakjes door de schoorsteen komt. Beetje kort door de bocht maar de parallel op de tijdlijn is niet te ontkennen.
Maar ook ik moet toegeven dat er een akelig smaakje aan onze zwarte piet kleeft: blackfacing. Ga op internet op zoek naar de oorsprong van blackfacing en je kunt niet anders dan toegeven dat dit voor mensen met een donkere huidskleur kwetsend kan zijn en wellicht oude wonden openrijt. De link naar de slavernij en de apartheid, vooral in de VS, valt niet te ontkennen en is discutabel en verwerpelijk.
Maar ondertussen willen we wel Sinterklaas blijven vieren en ons best blijven doen onze koters in de maling te nemen en ze te laten merken dat hun naasten, waarop ze vertrouwen en die ze zo hard nodig hebben, volstrekt onbetrouwbaar zijn. Want ook dat is een les die we van Sinterklaas hebben geleerd: dat die grote mensen jarenlang in gezamenlijkheid tegen je hebben gelogen tot je van je schoolvriendjes moest horen dat die Spaanse gasten helemaal niet bestaan.
En dat je geliefde familie waar je zo op steunt en waar je afhankelijk van bent langdurig tegen je heeft gelogen. Een les waar je voor de rest van je leven iets aan hebt. Niet leuk, wel erg nuttig.
Maar genoeg daarover, terug naar de oplossing van het Pietenprobeem. Want dat is hard nodig. Ik word doodziek van elk jaar weer dat gezeik over zwarte piet en het aanhoren van mislukte dichters en slechte rappers die op die manier proberen om, desnoods met vage stichtingen, wat bij te verdienen of om hun naam en werk van doorgaans discutabele allure in de publiciteit te krijgen.
Gelukkig is er binnen de Nederlandse cultuur een prachtige vervanging voor zwarte piet en dat is de aloude Nar of Hofnar, tevens te vergelijken met de de Harlekijn. Google Nar of Harlekijn en je krijgt dezelfde plaatjes. Ook Joker of Jester leveren gelijkwaardige afbeeldingen op.
Een Nar of Hofnar is de officiële grappenmaker aan het hof van een vorst of bij een rederijkerskamer. Soms was hij het middelpunt van spot door geestelijke of lichamelijke afwijkingen, maar hij kon ook een intelectuele rol spelen, kritiek hebben op de maatschappij en een soort vrijbuitersrol hebben binnen het hof.
De Harlekijn is een personage uit de commedia dell’arte, een Italiaanse vorm van volkstoneel. De Harlekijn was een voorloper van de hedendaagse clown. In het Nederlands wordt de komische Harlekijn ook een paljas genoemd, maar er zijn ook tragische harlekijnen.
Er is een opvallende overeenkomst in het uiterlijk van de Harlekijn en de Nar: beide hebben puntige mutsen en felgekleurde kleding. Ook de staf, narrestok of zotskolf zie je bij allebei de potsenmakers. Beide figuren hebben een tragikomisch karakter, iets wat je met een beetje fantasie ook van van Zwarte piet kunt zeggen.
Maar de Nar en de Harlekijn is altijd een potsenmaker, acrobaat, clown of muzikant. Hij is een kleurrijke gast, een entertainer van alle gezindte, man of vrouw, multicultureel en historisch verantwoord.
Ik zie dan ook geen enkele reden om zwarte piet niet te vervangen door de aloude, puur hollandse Nar en daarmee het zwarte pietenprobleem en die jaarlijks terugkerende strijd op te heffen.
Tijd voor een actiegroep. “ Help de Nar het dak op … ! ”
En zwarte piet trekken we door de plee. Die hoort niet meer thuis in deze tijd.
Geef een antwoord