De slufter Texel is zonder twijfel één van de mooiste kustgebieden van Nederland. En je kunt er nog in ook. Gewoon vanaf de dijk de trap af en je betreed een natuurgebied van ongekende schoonheid. Er lopen meerdere wandelingen door het gebied Slufter Texel waarvan diverse groene paden.
Slufter Texel is over het strand helaas niet te passeren tenzij bij zeer laag water. Verder kun je altijd je schoenen uittrekken en door de sleuf waden. Maar ook hier heb je laag water bij nodig.
Slufter Texel
Wil je de echte natuurpaden zien dan moet je helaas in de herfst en winter komen want van 1 maart tot 1 september zijn de mooiste paden gesloten om de vogelstand te beschermen. Begrijpelijk maar ook heel erg zonde. De Slufter Texel is namelijk een uniek gebied dat in open verbinding staat met de Noordzee.
Het gebied is ontstaan door dijkdoorbraken en de invloed van de getijden. Eén van de dijkdoorbraken heeft een groot gat achtergelaten, de huidige slufter. Via dit gat vond de Noordzee zijn weg naar de terreinen achter de duinen.
De getijden zorgde voor een krekenstelsel met een grote slufter (geul) landinwaarts. Na een aantal mislukte pogingen om er een landbouwpolder van te maken, werd aan het begin van de 20e eeuw besloten het zeegat open te laten. Het krekenstelsel staat na een storm soms helemaal onder water, maar dan moet er wel een windkracht van 7 of hoger over de Noordzee razen.
Kenmerkend is de kweldervegetatie met planten als zoutmelde, zeekraal, de geurige zeealsem en het lamsoor, waarvan de bloemen in de zomer het hele gebied paars kleuren. Het grootste deel van de Slufter op Texel wordt als vogelreservaat beheerd; alleen het zuidelijke gedeelte is vrij toegankelijk.
In het noordelijke stuk broeden veel vogels, zoals eidereend, bergeend en kluut. In de Sluftergeul leven zeedieren als krabben, garnalen en platvis. De Slufter op Texel wordt beweid door schapen.
De Slufter is door toedoen van mensen ontstaan. Sinds de vijftiende eeuw lag ertussen Texel en Eierlandeen grote zandvlakte. In 1629 werd daareen stuifdijk gebouwd,de Zanddijk. Daarna groeide het gebied ten westen van deze stuifdijk meer en meer aan. In 1855 werd ongeveer anderhalve kilometer westelijk van de Zanddijk een nieuwe stuifdijk aangelegd, de Lange Dam.
Helaas voor de Texelaars hield die stuifdijk niet lang stand. In een hevige storm brak de Lange Dam in 1858 op drie plaatsen door. Er ontstonden diepe geulen waardoor zeewater de achterliggende strandvlakte kon binnenstromen.
Deze geulen werden de Grote Slufter, de Kleine Slufter en de Muy genoemd. Het is gelukt om de Grote Slufter en de Muy definitief te sluiten. Maar de Kleine Slufter werd steeds groter en bleek moeilijk te dichten. Even is hij in 1902 en 1910 afgesloten geweest, maar nieuwe doorbraken maakten altijd weer een opening naar zee.
In 1925 is het voor het laatst geprobeerd. Natuurbeschermers hebben ervoor gezorgd dat het daarna een natuurgebied werd.
Hieronder een fotoserie van de prachtige omgeving van de Slufter vallei.
Bij de Foto’s
- 31: De Slufter Texel van bovenaf gezien, met dank aan Google Earth.
- 32: De Slufter Texel vanaf halverwege gezien.
- 33: De plek waar de uitwaterende kreek de Noordzee in stroomt.
- 34: Klassiek beeld in de Slufter Texel: De Jan Plezier.
- 35: Kaartje van locatie van de Slufter op Texel.
- 37: De uitwaterende kreek langs de gele wandeling.
- 38: Panorama van Texel vanaf de trap bij de Slufterweg en de bekende horeca.
- 39: Duinenrij aan de linkerzijde van de Slufter Texel.
- 56: De Slufter vanaf de Noordkant bij Paal 25.
Geef een antwoord