Mijn santos trekking comfort is al een aantal keren aangepast aan mijn eisen en wensen. Het stuur is echter meerdere keren verandert. Wat voor een mens een andere neus is is voor een fiets een ander stuur.
Het poremt volledig anders, om maar eens een ouderwetse bargoense uitdrukking te gebruiken. In dit geval heb ik zelfs het gevoel een totaal andere fiets te hebben. Maar het blijft natuurlijk een originele Santos trekking comfort.
Santos Trekking
Het stuur is vervangen omdat het oude stuur gevaarlijk was. De remmen zaten te veel naar het midden en toen er eens een noodstop dreigde greep ik naar de buitenkant van het stuur. Gelukkig ging het allemaal goed maar toen het later nog tweemaal gebeurde besloot ik het zekere voor het onzekere te nemen.
Tijdens de afdaling in de Franse alpen bleek het stuur bovendien voor instabiel te zorgen.. Omdat ik met mijn handen erg dicht bij elkaar zit is het lastig sturen, en al helemaal om tegelijkertijd te kunnen remmen.Dat was dus geen pretje. Ik ben dan ook heel voorzichtig en vooral langzaam naar beneden gegaan.
Daarnaast wil ik een ander, lees verstelbaar triatlonstuur hebben en daar had ik niet genoeg ruimte voor,alles zat veel te hoog. Zo zie je maar weer,alleen het opmeten van alle details is geen recept voor succes. Gelukkig waren ze bij de Vakantiefietser volledig bereid om de boel voor me te veranderen. En nu heb ik dus een “nieuwe” fiets.
De oude situatie met het vlinderstuur. Het was veel hoger en zou lekkerder fietsen omdat ik dan op meer plaatsen mijn handen kan zetten.
Maar in de praktijk waren de verschillen minimaal en de effectiviteit van het stuur viel in het niet bij de nadelen. Zoals je op een van de volgende foto’s kunt zien zitten de remmen nogal in het midden van het stuur.
Toen het triatlonstuur er opzat kon ik raakte ik dat steeds aan omdat er te weinig ruimte onder het stuur over bleef.
Eigenlijk veel mooier hoewel dat allerminst het doel was van de verandering.
De handgrepen met remmen veel verder naar buiten.
Op deze foto (hierboven) van het oude stuur kun je mooi zien hoever de handgrepen naar binnen zitten.
Ga meer eens fietsen met je handen vlak naast je stuurpen. Dan voel je vanzelf hoe ik me
voelde toen met 60 km per uur van de Col de la Cayolle afdenderde.
En hier dan nog een keer (hierboven) het nieuwe uiterlijk van mijn fiets. En zeg nou zelf, de associatie met plastische chirurgie is toch niet al te ver gezocht. Wie zijn stuur schendt schendt zijn aangezicht, en dat geld ook voor fietsen.
Zie de foto’s: 1 t/m 37.
Bij de Foto’s
- 1: Op een nationaal fietspad in Denemarken. Ik hoop niet dat mensen met een gewone fiets en
- bepakking zich daar wagen want het is gewoon een droge rivierbedding. Fietsen in Denemarken doe je met een ATB.
- 3: Snikheet in de Dordogne. Bijna thuis, dat wel. Alleen nog maar 5 kilometer klimmen naar de
- mooie maar voor de fietser onpraktisch op een heuvel gelegen camping.
- 4: In de Franse alpen op weg naar de Col dela Cayolle. Hier begon ik al aardig misselijk te worden.
- 6: De hoogste plek waar ik met mijn Santos ben geweest. Op de top van de Col de la Cayolle, 2300 meter hoog.
- 14: Mijn eerste echte berg, de Cauberg in Valkenburg.
- 21: Wel mooi, zo’n ATB stuurtje. Strak maar slecht voor de polsen.
- 22: Mijn Santos zoals hij er uitziet in oktober 2012. Er moet nog een nieuw triatlonstuur op en waarschijnlijk ook een ander stuur want die opzetsturen zijn voor oversized sturen. Lastig, kan nog lang gaan duren.
- 25: De Gates Carbon drive, een carbon aandrijfriem die geen enkel onderhoud behoeft, nooit gesmeerd behoeft te worden en altijd strak staat.
- 26: Magura hydraulische remmen. Zelfs nog beter dan de V-brakes, en daar was ik al heel erg enthousiast over.
- 28: De Rohloff 14 versnellingsnaaf, een wondertje der techniek. Het schakelen gaat als een trein, nooit van slag, nooit smeren, geen ketting of riem die er af loopt, dit ding is zijn gewicht in goud waard voor de toerfietser die geen zin heeft in al die rompslomp.
- 29: De verende voorvork, de eerste die ooit door de vakantiefietser verkocht is. En ik heb er veel lol van, het is echt veel comfortabeler. Toen ik in Frankrijk een afdaling maakte en vergat die vork weer los te zetten (als je bergop gaat moet je hem vast zetten anders verlies je veel energie) werd ik bijna van een bobbel in de weg gelanceerd.
- 31: In de Limburgse heuvels, vlakbij Slenakenen Vaals.
- 34: Dordogne, Coux-et-Bigaroque, een middeleeuws dorpje.
- 35: Op de stranden van Normandie, vlakbij Courseulles en Aromanche.
- 36: En op zee niveau op Texel, samen met de Karsten en de Caddy.
- 37: Mijn Santos veilig achterin de Caddy. Vast en zeker Europa door.
Geef een reactie