De Mont Ventoux is zonder enige twijfel en met ruime afstand de mooiste berg die ik ooit in mijn leven heb beklommen. Wat een maffe, beeldschone en indrukwekkende peuk stenen is dat zeg. Ik heb (in Europa) heel wat bergen gezien maar dit is een absoluut unieke berg.
Het lijkt wel of de Fransen duizenden jaren geleden tegen elkaar gezegd hebben: Jongens, er liggen zoveel losse stenen in dit land, we gooien ze gewoon ergens in de Provence neer, daar is ruimte genoeg. Want daar lijkt het op, een berg stenen die er netjes heen zijn gebracht en opgestapeld.
Mont Ventoux, de Kale Berg
Hieronder een foto die alvast een duidelijk beeld geeft van de woeste schoonheid van het maanlandschap waar je doorheen fietst. Dit is vlak voor het monument van Tom Simson.
Ik heb de route gereden vanaf Bedoin maar ik heb wel de mooiste dag van het jaar uitgekozen. Geen wind, lekker temperatuurtje, en omdat ik er eind september was heb ik ook geen of zeer weinig last gehad van vliegen in het bos. Een wonderschone dag dus. Qua moeilijkheid komt hij dan ook achter de col de la Croix de Fer vanaf Alemond en de Col du Galibier vanaf Le Clapier dus via de Lautaret. Maar qua schoonheid is hij zonder meer nummer 1. Daarover bestaat geen enkele twijfel.
Klimprofielen
Vanaf Bedoin is de beklimming 21 kilometer lang, fiets je 1576 meter omhoog met een gemiddelde van 7.5% en een maximum van 12%. De top is op 1912 meter. Voor de volledigheid geef ik even de links naar de verschillende beklimmingen op Klimtijd.nl.
- Startpunt Bedoin, via Chalet Reynard en het legendarische bos, laatste stuk op het Noorden.
- Startpunt Sault, via Chalet Reynard, langste route (24 km) maar ook de “makkelijkste”.
- Startpunt Malaucene, totaal andere route vanuit het westen, mooie uitzichten, ongeveer even lang, max 12.4%.
De route via Bedoin is de meest aansprekend omdat je dan door het maanlandschap rijdt. Vanaf Malaucene heb je prachtige vergezichten richting de alpen. Vanuit Sault pik je 400 meter klimmen maar dan is hij ruim 3 km langer. Eén van mijn vakantiegenoten heeft Mont Ventoux op dezelfde dag beklommen en die had wel wind gehad op het eerste deel tot aan Chalet Reynard terwijl ik in het bos nagenoeg windstil heb gefietst.
Ik heb over de laatste 6 kilometer vrij lang gedaan omdat ik elke bocht weer foto’s ging maken. Dat zijn er dan ook dik 100 geworden. En dan heb ik nog een hele directory van een maat van me die ook veel foto’s gemaakt heeft die dag. Onder andere van mij, dus ook daar gaat u van mee genieten.
Boven gekomen greep de euforie ook mij bij de keel. En met die foto begint de onderstaande reportage dan ook. Een mooie YES! foto, compleet met vuistje. Dan voel je de moeheid opeens niet meer. Pure adrenaline en waarschijnlijk nog wel meer lekkere stofjes geven je een gevoel alsof het allemaal vanzelf is gegaan. Ik zal die dag dan ook nooit meer vergeten.
Wil je alles over die berg weten ga dan vooral naar Dekaleberg.nl en spel de hele website. Of ga een op Boekwinkeltjes.nl grutten en koop het gelijknamige boek. Eerst vanwege de voorpret en later om het allemaal nog eens na te lezen.
Hou je van fietsen beklim die berg dan. Voor de liefhebbers: ik ben met een verzetje 26-32 naar boven gefietst. Maar mijn nicht van 72 is met een elektrische vouwfiets (kleine wieltjes en 2 batterijen) naar boven geknald vanaf Sault en via de Gorge de la Nesque terug gefietst naar de camping in Ville sur Auzon. Dat is een rit van 80 km. Er is dus veel mogelijk ronde Mont Ventoux in de Provence, zowel voor de ijzervreters als voor de recreatieve fietser.
Hier komen de foto’s.
