De lage Vuursche
Op deze pagina informatie over een prachtig fiets en wandelgebied, de Lage Vuursche. Op de wandelpagina informatie over de diverse wandelroutes Op de “parkeren Lage Vuursche” pagina alles over parkeren en openbaar vervoer.
Hier kun je de beste spekpannenkoeken van Nederland eten.
Wandelroutes en parkeren
- 1: Wandelroutes
- 2: Parkeren en OV in de Vuursche
- 3: De kuil van Drakensteijn
- 4: Fotografische impressie van de wandelingen
- 5: Drakensteijn, kasteel met een rijke Historie
Geschiedenis
De bossen in de omgeving van Lage Vuursche zijn voor een deel eigendom van Staatsbosbeheer en maken deel uit van de Boswachterij De Vuursche. Ook Het Utrechts Landschap beheert verschillende gebieden, zoals het Maartensdijkse bos, de Ridderoordsche Bosschen en het Willem Arntsz-bos. De Vuursche is een prachtig bosgebied waar ik heel wat kilometertjes heb gefietst en gelopen. Het is onderdeel van de Utrechtse heuvelrug.
Eigenlijk is de Lage Vuursche een lappendeken van voormalige landgoederen. Elk stukje van De Vuursche heeft dan ook zijn eigen sfeer. In het ene gedeelte loop je door een dicht en donker dennenbos. En verderop door een lieflijk open bos, waar de zon op de bodem valt.
En onderweg kun je worden verrast door een grafheuvel. Of door een monumentale eik die daar al eeuwen staat.
Tot de 17e eeuw bestond de Lage Vuursche uit een paar huizen en kasteel Drakesteyn. Dit veranderde toen Drakesteyn in het bezit kwam van Gerard van Reede. Hij brak de oude boerderij af en liet een nieuw onderkomen bouwen, Kasteel Drakensteyn.
Dit staat er nog steeds en is de huidige woning van Prinses Beatrix. Van Reede wilde van de Vuursche een echt dorp maken en liet een kerk, een molen, een school en nog wat huizen bouwen waaronder een tolhuis en diverse woningen en boerderijen. Ook werd er een heuse weg aangelegd tussen Hilversum, de Lage Vuursche en de Bilt.
Tegenwoordig is veel van die originele bebouwing nog te zien hoewel de bestemming veelal is verandert in Horeca. Gelukkig wel hele goeie horeca, dat moet gezegd worden. Het is goed toeven in dit pittoreske dorpje.
Tot eind 19e eeuw bestond de Vuursche als streek nog voor het grootste deel uit landerijen. Er was eigenlijk nog geen bos te zien. Er waren uitgestrekte veengronden en heidevelden alsmede zandverstuivingen.
Doordat het veen op grote schaal werd weggestoken ontstond een moerasland. Alsof dit nog niet erg genoeg was werd de heide ook nog eens vernield door de boeren die er liever akkers van maakten. De schapen deden de rest.
Toen het land was uitgeput en de boeren de wijk namen leefde de natuur weer op. Nadat eerst de heide zich herstelde begonnen de landeigenaren bossen aan te planten met dennen en vooral ook Beuken. Het gebied werd steeds meer voor bosbouw gebruikt was je heden ten dagen nog kunt zien.
Tegenwoordig is De Vuursche niet alleen een prachtige bosgebied met afwisselende begroeiing, het is ook één groot stiltegebied. En dat is bijzonder, zo dicht bij de drukke Randstad. Wie zich buiten de gebaande paden waagt vindt er alle rust. In de herfst is het hier prachtig en concurreren de altijd fraaie rode beuken met de kleurenpracht van andere bomen.
In de zomer kun je neerstrijken op een van de vele terrasjes voor een lekker kopje koffie of als het koud is een warme chocolademelk. En vergeet vooral geen pannenkoek te bestellen want dat is een oude traditie in dit gebied. Bij de Vuursche boer kun je wat mij betreft de lekkerste spekpannenkoek van Nederland eten.
Geef een reactie