Hieronder heb ik een brief geplaatst die ik aan het concertgebouw Amsterdam heb gestuurd na het bezoeken van een concert op zondag 5 maart.
Het betreft de voordracht van het eerste celloconcert van Saint-Saëns door de virtuoze cellist Maximilian Hornung en Eroica, de 3e symphonie van Beethoven gespeeld voor het Nederlands Phihlarmonisch orkest.
Helaas ook het stuk Con Brio van Widman, een vals en lelijk stuk moderne muziek dat de zintuigen martelt. Een onbegrijpelijke combinatie die me heeft geïnspireerd een klacht in te dienen bij het concertgebouw. En die klacht deel ik graag me u.
En ik hoop dat u reageert en uw mening deelt over de onzalige combi van moderne en klassieke muziek.
De klacht:
Geachte mijnheer, mevrouw,
Afgelopen week vroeg u mij in een mail hoe ik het concert op zondag 5 maart had ervaren. Ik wil daar graag antwoord op geven.
Mijn oordeel valt in twee delen uiteen omdat uw planners om wat voor reden dan ook een modern stuk in het repertoire van de matinee hadden opgenomen. En dat viel, niet alleen bij mij, niet in goede aarde.
Ik leid dit af uit het magere applausje voor Con Brio van Widman en het klaterende applaus en de staande ovaties voor Eroica en de ster van de middag, de virtuoze cellist Maximilian Hornung.
Ik begrijp niet waarom u, en tegenwoordig meer concertplanners, moderne muziek combineren met de klassiekers. Eroica en het Celloconcert van Saint-Saëns.
Stuk voor stuk klassieke meesterwerken terwijl Widman een bijna experimenteel stuk is met schelle uithalen, valse tonen en onbegrijpelijk getrommel op de instrumenten van het orkest.
Ik persoonlijk beschouw moderne muziek als een intellectuele hobby met als basisidee het misverstand dat lelijke dingen mooi worden als je pretendeert ze te begrijpen. Als ik iemand een pak slaag geef en daarna uitleg waarom ik dat gedaan heb worden het bloeden en de pijn er niet minder om.
En dat geld ook voor moderne muziek. Begrepen of onbegrepen, de felle uithalen, harde klanken, het gebrek aan melodie en de valsheid blijven negatieve emoties oproepen.
Ik daag u uit op een zondagmiddag de grote zaal vol te krijgen met een programma van louter moderne muziek waarbij u bovendien de opdracht krijgt dit duidelijk in het programma te vermelden en niet zoals nu een beetje stiekem en onduidelijk omschreven.
Wie moderne muziek mooi vind moet er vooral heen gaan en ervan genieten. Maar de meeste mensen vinden het nou eenmaal niet mooi, dat is de realiteit. Vandaar waarschijnlijk dat het steeds vaker tussen “normale” muziek word geschoven om er toch maar een publiek voor te krijgen.
Ik erger me aan het feit dat moderne muziek mij op deze manier door de strot geschoven word. Ik wil het niet horen en ga er niet heen.
Wellicht is het feit dat dit steeds vaker gebeurt de reden is dat ik voor het eerst in mijn leven een flink aantal lege plekken in de zaal heb gezien. Ik kom al vanaf mijn 8e in het concertgebouw en had dit nog nooit eerder gezien. Een verontrustende observatie trouwens, het genre is blijkbaar zijn publiek aan het verliezen.
Ik hoop dat u ophoudt met het combineren van klassieke en moderne muziek. Het zijn twee verschillende werelden, net als klassieke muziek en heavy metal rock, die breng je ook niet tegelijk op zondagmiddag in het concertgebouw.
Als ik deze combinatie in het vervolg nogmaals tegenkom hoeft u niet meer op mijn bezoek te rekenen. Ik betaal nu 59 euro + de onzalige extra kosten en zit me een kwart van de tijd te ergeren aan lelijke muziek. Toen het celloconcert begon duurde het zelfs even tot de muziek werkelijk tot me doordrong, zover waren de luiken van mijn zintuigen dichtgeschoven.
Ik hoop dat u de moeite neemt deze kritiek tot u te nemen en er iets mee te doen. Combineer geen moderne muziek met klassieke muziek, het zijn twee verschillende werelden waarbij moderne muziek de liefhebber van klassieke muziek in de kuiten bijt. En daar betalen we niet voor.
Tot slot nog even iets over mezelf:
Ik ben 61 jaar, kom al meer dan 50 jaar in het concertgebouw en ben liefhebber van klassieke muziek, barok en romantiek in het bijzonder. Ik bespeel zelf een instrument vanaf mijn 59e jaar (en dat is geen schrijffout) en heb affiniteit met de renaissance, barok en oude Keltische folkmuziek.
Ik ga in juni naar een concert van Lucie Horsch en hoop dat ik niet weer geconfronteerd met de akelige verwarring van moderne en klassieke muziek.
Is dat wel zo, en bij nader inzien is dat waarschijnlijk ook zo, dan zou dat wel eens mijn laatste concert kunnen zijn in het Amsterdamse concertgebouw.
Geef een antwoord