Kasteel Drakensteijn (ook wel Drakesteyn, Drakenstein of Drakensteijn) is een kasteel en landgoed gelegen nabij Lage Vuursche, gemeente Baarn. Al zijn de bomen kaal, er is vanaf de weg nauwelijks iets te zien van Kasteel Drakenstein.
Kasteel Drakenstein ligt aan de rand van de Lage Vuursche. Het werd vooral bekend toen in 1963 de toenmalige Prinses Beatrix er ging wonen. In 1981, kort nadat Beatrix aantrad als koningin, vertrok ze vanaf Drakensteijn naar Den Haag. Inmiddels is Beatrix, na haar Pensionering, teruggekeerd naar het idyllische Lage Vuursche.
Kasteel Drakensteijn
Kasteel Drakensteyn is privébezit van Prinses Beatrix. Ze kocht het kasteel in 1959 en liet het renoveren. Vanaf 1963 woonde zij daar met Prins Claus en haar drie zoons tot ze in 1981 verhuisden naar Paleis Huis ten Bosch in Den Haag. Kasteel Drakensteyn ligt in een bosrijk gebied nabij het dorp Lage Vuursche in de gemeente Baarn.
Omringd door 20 hectare bos ligt Kasteel Drakensteyn goed verscholen in de provincie Utrecht. Drakensteyn is een betrekkelijk klein kasteel met een intieme sfeer. Het is gebouwd in een Hollands-Klassieke stijl met een markante achthoek. De geschiedenis van het kasteel gaat terug naar 1360.
De oude geschiedenis van Drakensteyn is nauw verbonden met die van ridderhofstad Drakenburg bij Baarn die in de negentiende eeuw is afgebroken. In 1360 is voor het eerst geschreven over een hofstede Drakesteyn die in 1385 aan Frederik van Drakenburg werd beleend.
Omstreeks 1401 kreeg Frederik, Werners zoon, van de stad Utrecht toestemming om op Kasteel Drakensteijn te gaan wonen, zonder zijn burgerrecht te verliezen. Frederik was schepen en burgemeester van Utrecht.
Frederik was gehuwd met Cornelia Taets van Oudaen. Waarschijnlijk is Federik overleden in 1456 en nam zijn zoon Johan Drakensteyn over en later diens broer Johannes. Deze had problemen met schulden van zijn broer en moest Drakensteyn tijdelijk afstaan aan het domkapittel, maar in 1485 wordt hij toch weer met Drakensteyn beleend.
Tijdens restauratiewerkzaamheden in de jaren zestig van de twintigste eeuw kwam aan het licht, dat de oudste delen van het huis uit 1640 stammen. Dit betekent, dat Gerard van Reede, de toenmalige eigenaar, na 1640 een geheel nieuw huis liet bouwen.
Hij trok Drakensteyn op in Hollands-classicistiche stijl met de markante achthoekige vorm. Het bestond uit drie verdiepingen met een omgaand zadeldak. Hoewel het aan het huis niet te zien is, is het huis een driebeukig huis, met in het midden twee en aan beide zijden drie vertrekken. Waarschijnlijk kwam het gereed in 1643.
In 1634 werd Ernst van Reede de eigenaar van hofstede Drakensteyn. Zijn zoon Gerard liet in 1640 een nieuw, volledig symmetrisch achthoekig huis bouwen, mogelijk naar een ontwerp van Jacob van Campen. Het huis werd erkend als ridderhofstad en Gerard werd ridder. In die dagen werd ook het dorp Lage Vuursche gebouwd.
Ridder Gerard liet een kerk bouwen met een pastorie, een school, een molen en een herberg. Tegen het einde van de zestiende eeuw komt het huis door huwelijk en vererving in het bezit van de familie van Zuylen van de Haar, maar korte tijd nadien werd het al weer verkocht. Het kwam daarna in verschillende handen
In de Gouden Eeuw werd in de Laagte van Pijnenburg een groot aantal kastelen en landhuizen verbouwd en gebouwd, zoals Soestdijk, Kasteel de Hooge Vuursche, De Eult, Pijnenburg en Ewijckshoeve. Restauratie
Tot 1780 bezat het huis een voorgevel met grote Ionische zuilen; de bel-etage had een ingang met een zandstenen kozijn. Rond 1780 werd het huis aangepast. Het front met de Ionische zuilen verdween en de kozijnen werden vernieuwd. In 1807 kwam Drakensteyn in handen van een Utrechtse burgemeester, mr Paulus Wilhelmus Bosch.
Na deze aankoop liet hij en zijn verdere familie zich in het vervolg Bosch van Drakestein noemen. Deze familie behield Drakensteyn tot het in 1959 werd verkocht.
In de zeventiende en achttiende eeuw wisselde het kasteel enkele malen van eigenaar. Het huis was tot 1779 in het bezit van leden van de familie Godin. In 1780 vond een verbouwing plaats waardoor het aanzicht van het huis veranderde: de Ionische zuilen werden verwijderd.
In 1807 werd Drakensteyn eigendom van mr. Paulus Wilhelmus Bosch, burgemeester van Utrecht. Het huis bleef 150 jaar in de familie, tot het in 1959 door Frederik Lodewijk Bosch van Drakestein aan prinses Beatrix werd verkocht.
Zij liet het kasteel restaureren en trok er in 1963 in. Een in slechte staat verkerend ensemble van beschilderde linnen wandbespanningen, door Jurriaen Andriessen vervaardigd in 1780, werd toen verwijderd uit het interieur.
Deze doeken, die lange tijd op de zolder van paleis Soestdijk werden bewaard, werden na enige tijd gerestaureerd en hangen tegenwoordig in Museum Van Loon in Amsterdam.
Ook na haar huwelijk met Claus van Amsberg in 1966 bleef prinses Beatrix in het kasteel wonen. Nadat zij in 1980 koningin was geworden, verhuisde ze met haar hele gezin in 1981 naar paleis Huis ten Bosch in Den Haag. Nadien werd Kasteel Drakensteijn gebruikt als buiten- en gastenverblijf.
In 2006 werd bekendgemaakt dat Drakensteyn gerenoveerd zou worden om het kasteel weer bewoonbaar te maken. Er zouden enige meters bijgetrokken worden en het zou volop beveiligd en klaargemaakt worden voor de eenentwintigste eeuw.
Dit bericht gaf voeding aan de geruchten dat de abdicatie van koningin Beatrix aanstaande zou zijn. De Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) wilde hier echter niet op ingaan. Uiteindelijk deed koningin Beatrix troonsafstand op 30 april 2013.
Hierna zou zij nog enige tijd op Huis ten Bosch blijven wonen. Op 4 februari 2014 maakte de RVD bekend dat zij op die datum officieel haar intrek had genomen in Kasteel Drakensteijn.
Kasteel en landgoed zijn niet toegankelijk voor publiek aangezien Drakensteyn privébezit is gebleven en daardoor, anders dan andere koninklijke paleizen, niet onder de Rijksgebouwendienst valt. Dit betekent ook dat de oude wandelroute, de paleistuinwandeling, niet meer gelopen kan worden in verband met de privacy van de Prinses.
Bronnen
Geef een antwoord