Foeilelijk Lelystad, stond er in de Telegraaf, één van de lelijkste kranten van Nederland. Ook een werkstukje van een paar leeghoofden op internet maakt gewag van “Lelijkstad”.
In dit artikel laten de makers diverse keren blijken een nogal kortzichtige blik te hebben op het leven, een overeenkomst die ze delen met de Telegraaf. In beide gevallen is de zucht naar kijkcijfers aanzienlijk groter dan een objectieve visie.
Op de website word onder andere de vraag gesteld “wat is lelijk”. Ondanks dat de makers hier en daar zinnige dingen zeggen, slaan ze aan het einde van het stuk de plank volledig mis. Ze geven dan een eigen en nogal platte mening over wat mooi en lelijk is.
En dat is het probleem waar Lelystad mee te maken heeft, feitelijk niet mee dan een imago probleem voortkomend uit tendentieuze berichtgeving en hersenloze stereotypen.
En zo gaan een paar scholieren op zoek naar lelijke plekken in plaats van te kijken en te onderzoeken wat ze zien. Ze hebben vooraf hun mening al klaar en gaan daar bewijs bij zoeken. Nul komma nul objectiviteit, kretelatuur op tiktok nivo om likes te scoren zonder ook maar enig moment een poging te doen om een realistisch beeld te schetsen.
Op die manier kun je duizenden pagina’s vullen met lelijke plekken in Nederland en alle dorpen en steden waar die voorkomen als foeilelijk bestempelen. Zelfs in de mooiste dorpen en steden kun je op die manier de boel de grond in boren.
En daarom ben ik op een willekeurige ochtend in de doorgaans als depressief ervaren januarimaand een wandeling gaan maken en gaan kijken naar mooi in plaats van lelijk.
Want daar zit hem natuurlijk de crux: wat wil je zien, wat zie je werkelijk en hoe interpreteer je dat. Dat het winkelcentrum in Lelystad een verdrietig project is ben ik eens met diverse criticasters, maar daar moet je die hele stad natuurlijk niet op afrekenen. Niet voor niets zijn de woningprijzen in Flevoland met Lelystad voorop gestegen met dik 20%.
En waar die jongens vandaan halen dat er leegstand is snap ik al helemaal niet want ik woon er nu bijna anderhalf jaar en ik heb nog geen huis leeg zien staan behalve als het niet verkocht is en ze bezig zijn de boel te verbouwen.
De lelijkheid in Lelystad is vooral te vinden in de eerste wijken die zijn gebouwd. Net zoals er in een stad als Amsterdam wijken foeilelijk zijn met kazerneachtige bouw in grauw beton. Ook in Lelystad zijn straten met vierkante, slecht onderhouden woningen waarin zich mensen bevinden die ook nog eens geen enkele moeite doen om er wat van te maken.
Daar tegenover staan een aantal wijken met prachtige afwisselende bouw, veel groen, waterpartijen, veilige en goed onderhouden speelvoorzieningen voor kinderen en vooral veel ruimte. En wie wil daar nu niet wonen?
En natuurlijk verliezen we van schilderachtige plaatsjes als Kampen en Hoorn of oude centra zoals in Utrecht en Amsterdam. Maar wil je ruim wonen in de frisse lucht met prachtig groen op elke straathoek, natuur in overvloed, betaalbare huizen en vrijwel heel nederland binnen bereik binnen een uurtje rijden ga dan vooral in Lelystad wonen.
En wat me dan ook vooral opviel tijdens mijn wandeling van 21 kilometer dwars door Lelystad was de vriendelijkheid van de mensen die ik tegenkwam. Iedereen groet je, vriendelijk, met een open blik. En dat krijg je als je lekker in je vel zit omdat je happy bent waar je woont en leeft.
En dan heb je ook niks te zeuren over anderen.
I’m oke You’re Oke denk ik dan maar.
Alle foto’s zijn trouwens gemaakt binnen de stadsgrenzen van Lelystad. En dit soort “straten” vind je overal. Veel water, groen, ruimte, weidse blikken en veel licht, heel veel licht.
Ik hoefde niet te zoeken. Om die vijf foto’s te selecteren moest ik er eerst 55 weggooien. Mooie plekkengenoeg dus in foeilelijk Lelijkstad.
Geef een reactie