Zo ziet dooi in de Flevopolder er uit nog geen 4 dagen nadat ik hier op het ijs stond. De Zuigerplas is nog bevroren, de sneeuw is bijna overal weg maar het water nog niet. Het halve zuigplasbos staat onder water of is in een modderpoel verandert.
Daags na het prachtige schaatsweekend ben ik terug in de Polder bij de Zuigerplas. Nu om even een ommetje te lopen en een frisse neus na alle kou en sneeuw.
Het was bijna warm vandaag. De dooi in de flevopolder heeft onverbiddelijk toegeslagen. De sneeuw is vrijwel overal verdwenen (het is donderdag) maar het ijs ligt er nog. De rest van het bos is bijkans overstroomd. Op een paar paden moest ik door de bosjes omdat de boel helemaal onder water stond.
Maar mooi is het wel, zo’n bijna dood bos. Want leven doet er weinig. Een groepje paddestoelen, wat mos dat nog een beetje leven in de grauwe modder brengt en zelfs geen sneeuwklokje om de boel op te fleuren. Verder is alles nat, donker, dood of aan verrotten.
Maar het heeft natuurlijk wel een soort van robuuste schoonheid, al die vuiligheid. Je sopt door de bagger, de dode bladeren, losse takken en zompige grond terwijl het ijs nog gewoon op de plas ligt. Toen het ook nog eens ging regenen was de misère compleet. Ik kon niet geloven dat ik hier 4 dagen geleden nog rond schaatste in een sprookjesachtige omgeving met sneeuwduinen en het geluid van krassende schaatsen op het harde ijs.
Nu zijn de kinderstemmen verstomd en vervangen door het geblaf van honden in de verte. Want dat moet wel gezegd worden, de zuigerplas kunnen ze beter de hondenpoepzee noemen. Hier laat heel Lelystad zijn hond uit en de hondenpoep ligt hier voor het opscheppen. Blijkbaar hoef je dat hier niet op te ruimen want vooral de omgeving van de parkeerplaats is volledig volgescheten.
Is er ook nog wat leuks te melden? Zeker weten, dit bos gaat er over een maandje of twee weer prachtig uitzien. Als de bladeren weer aan de bomen komen en het gras weer gaat groeien. Dan kun je hier weer heerlijk met droge voeten over de paden zwalken.
Maar ik ga nog wel eens uitzoeken hoe het nou met die poep zit. Ik weet niet anders dan dat je in Nederland de drollen van je geliefde viervoetertje mee moet nemen. Maar nu ik er over nadenkt was daar niks van terug te zien. Misschien is het vrije natuur en mogen de blaffende ettertjes hun bruine boodschap daar gewoon achter laten.
U hoor nog van me.
Geef een reactie