4 Dagen ben ik in Denemarken geweest in 2012. En toen snel terug naar Nederland en vrij snel door naar Frankrijk. Ik ben iemand die graag op een terrasje gaat zitten met een bakkie koffie, een biertje of een lekkere lunch. Dat scheelt ook boodschappen doen en koken, hoewel dat op vakantie af en toe ook wel leuk is. Maar ik heb graag de keuze en die had ik in Denemarken helaas niet.
Kampeervakantie in Denemarken
2 Dagen later ben ik doorgereden naar Courseulles Sur Mer in Frankrijk. In de hoofdstraat van Courseulle zijn meer restaurants en terrasjes dan in heel Jutland en misschien wel in heel Denemarken. En dat is dichterbij de waarheid dan je denkt.
Het zou wel eens helemaal waar kunnen zijn als je de zogenaamde “grill” restaurants niet mee rekent want dat zijn eigenlijk gewoon snackbars. Je kunt er kebab krijgen en hamburgers. De enige twee die open waren bevonden zich naast een tankstation. De rest was nog dicht ook. En verder diverse pizzeria’s.
De enige echte restaurants die ik gezien heb waren onderdeel van een hotel of nogal mondain en dus weliswaar heel erg duur. In Denemarken heb ik letterlijk 1x een kop koffie gedronken bij een café en 1x op een terrasje gezeten met een glas bier.
Terrasjes
Toen ik de volgende dag terug ging was het terrasje weer afgebroken. Het terrasje was in Thisted, een best wel leuk plaatsje. Helaas bleken het terrasje en de kiosk er alleen maar te staan in het kader van een bierfestival. De volgende dag was alles in het dorp gesloten. Blijkbaar waren ze dusdanig van alle plezier geschrokken dat ze de volgende dag allemaal thuis waren gebleven.
Ook de fietsroutes vielen nogal tegen. Veel routes liepen over gewone wegen waar ze 80 tot 90 kilometer per uur mogen rijden en dus 100 tot 110 gaan. En dat is niet lekker fietsen. En dus pakte ik nationale fietsroute nr 1 door de bossen in het Noordwesten van Jutland.
Fietspad
Het fietspad zou ik willen omschrijven als een droge rivierbedding. In ieder geval noemen ze het in de Ardennen zo. Kijk maar naar de foto’s, je ziet de grove brokken zo liggen. Los grind met keien zo groot als eieren. Ik heb een fiets die bijna mountainbike is maar over die keien ging ik bijna onderuit. Ze schieten als kogels onder je banden vandaan. Ook ging ik in een bocht bijna onderuit, zo los is de ondergrond. Levensgevaarlijk.
Als de ANWB zo’n pad in het knooppuntennetwerk opneemt gaat de fik in de filialen. Dat neemt geen enkele fietser in Nederland. Maar het is een mooi landschap en hele mooie natuur. Ik ga ook best nog een keer terug. Maar dan zonder fiets en zonder tent. Lekker in een bungalowtje, wandelen en tot jezelf komen.
Je kunt wel veel wild zien in Denemarken, zeker op de kampings die in de natuur liggen. Er zat een egeltje rond de tent dat elke avond langs kwam scharrelen. Tijdens mijn fietstocht door het noorden zag ik herten en roofvogels. In het bos naast de tent zaten spechten, koekoeks en nog veel meer vogels. Elke ochtend een gezang van jewelste, als ze tenminste over de gierende wind heen kwamen.
Wind
Want dat was een ander probleem, de keiharde wind. Die man van de camping zei dat het niet altijd zo was, maar kijk naar de foto’s van de bomen langs de weg en je ziet meteen dat die niet van een enkel stormpje zo zijn gevormd. Dat is jarenlang geselen door een harde tot stormachtige wind.
Maar goed, gelukkig hebben we de foto’s nog.
Wie heel goed kijkt kan een Deense vlag zien, en daar is het.
Mijn Deense overburen. Ze waren er vanaf vrijdagmiddag tot zondagavond. Ze hebben 3 dagen voor mijn tent langs gelopen maar nooit oogcontact gemaakt. Niemand van de ongeveer 12 mensen.
Toen ze weggingen keek 1 van de Denen per ongeluk mijn kant op. Ik zwaaide uitbundig. Vlak boven de deurstijl aan de onderzijde van het raam zag ik heel schuchter 3 vingers verschijnen wat een poging tot zwaaien bleek te zijn.
De blik van de oudere dame was star op mij gefixeerd, zonder uitdrukking. Het beeld wat ik van de Denen heb is van een in zichzelf gekeerd volk. Alleen tijdens het bierfestival in Thisted heb ik een gesprek gehad met een Deen, en dat was de barkeeper die me uitlegde welke bieren hij had.
De bomen in Jutland wijzen niet alleen extreem 1 kant op.
Ze zijn ook vaak aan de noordzijde dood. Zoals hier te zien.
Op de foto rechts kun je net het Duitse Betonpad zien waarover ik heenstuiterde
Hier stormde het zo hard dat ik maar net kon blijven staan.
Kijk naar de golven en het platliggende gras.
Er is in elk dorpje zo’n kerkje.
Ze zijn allemaal hetzelfde maar verschillen in grootte.
Dit is de grootste die ik heb gezien en tevens het oudste gebouw.
De lagen die je ziet zijn miljoenen jaren oud en bestaan onder andere uit lagen lava as.
Mijn broer wel, handen vol. Maar ik zie ze niet, je moet er een oog voor hebben.
Deense hobby: je neemt een modelvliegtuigje zonder motor en gooit het van de klif.
Het blijft lekker zweven en met je afstandsbediening stuur je het terug naar de wal.
Op naar La Douce France.
Geef een antwoord