Hoe kijken we aan tegen de corona maatregelen in de ouderenzorg? Als verpleegkundige in de psychiatrische ouderenzorg, werkende op een locatie ergens in Amstelveen, heb ik Corona van zijn slechtste kant gezien. Ergens begin maart is er een grote besmetting geweest op de locatie waar wij ook onder vallen (wij huren 2 afdelingen aldaar) en veel patiënten zijn toen besmet geraakt. In korte tijd zijn er toen bijna 40 bewoners overleden.
Op onze afdeling zijn 9 van de 22 bewoners besmet geraakt en van ons team 5 collega’s, Ik was er daar één van. Gelukkig is van onze bewoners niemand overleden en het personeel, mijzelf inclu, is ook zonder kleerscheuren door de ziekte heen gekomen. 2 van mijn collega’s hebben echter een forse terugslag gehad en één daarvan is nog steeds niet hersteld. De andere is langzaam aan het terugkomen.
Ik heb zelf een familielid besmet die net als ik tot een risicogroep behoort. Hij is uiteindelijk in het ziekenhuis terecht gekomen en heeft aan de zuurstof gelegen maar heeft de IC net kunnen ontwijken. Uiteindelijk zijn we er beiden bovenop gekomen.
Een collega van mij heeft een partner in de zorg en heeft moeten ervaren hoe op haar afdeling een collega ziek is geworden die daarna familieleden heeft aangestoken waarbij mensen zijn overleden ook. Een drama van ongekende omvang en het is hem niet in de koude kleren gaan zitten.
Dat wij als ervaringsdeskundigen in de meeste brede zin van het woord vinden dat de corona maatregelen in de ouderenzorg streng mogen zijn, oftewel dat de de verpleeg- en verzorgingstehuizen op slot moeten zal niemand verbazen. En toch blijft de boel open. Is dat terecht of niet?
Ik was in maart erg boos toen de kinderdagverblijven en scholen dicht gingen en dat de tehuizen vooralsnog open bleven. Toen de hel losbrak was ik dan ook erg boos op het RIVM maar zeker op de directies van de tehuizen die ik van nonchalance beschuldig, ook nu nog. Ik vond, en vind eigenlijk nog steeds dat de coronamaatregelen in de ouderenzorg te laat zijn ingezet en verwijt de bestuurders in de zorg dat ze te makkelijk achter de RIVM zijn aangelopen zonder hun eigen expertise te laten spreken.
En dan verbaas ik me heel erg over het feit dat ze nu wederom open blijven. Omdat de eenzaamheid zo erg is, gebruiken ze als argument. Ik begrijp, ook van wat er in mijn directe omgeving gebeurt, dat het voor de mensen in de tehuizen en hun familie erg moeilijk is om elkaar niet te zien. Ik heb een hele lieve 93 jarige dame horen zeggen dat haar leven geen zin meer heeft als ze haar kleinkinderen niet meer kan zien. Dat snap ik.
Maar ik vind ook dat die lieve dame haar kinderen hun oma afpakt als ze toch besmet raakt en dood gaat. Ik heb tot mijn 23e kunnen genieten van mijn oma en zou dat voor geen goud hebben willen missen.
Deze maatregelen duren geen jaren. Het is tot op heden voor een maand of drie. Makkelijk gezegd denkt u maar vergeet niet dat wij op ons werk de lijkkarren met de overledenen dagelijks door het tehuis zagen rijden op weg naar het overvolle mortuarium.
Ik lag in die tijd zelf op bed met 40 graden koorts en heb het gelukkig niet gezien. En dat wil ik ook zo houden ook.
Ik hoop voor de mensen die verantwoordelijk zijn voor deze, in mijn ogen nonchalante aanpak betreffende de coronamaatregelen in de ouderenzorg dat er geen nieuwe uitbarstingen komen en dat we wederom tientallen opa’s en oma’s naar het graf moeten dragen.
En daarmee hoop ik ook dat het gezonde verstand ten opzichte van de corona maatregelen in de ouderenzorg prevaleert en we voor het maximum gaan in plaats van het minimum.
Geef een reactie