De col de Peyresourde is een fameuze col in de Pyreneeën die al bijna 50 keer in het parcours van de tour heeft gezeten. Vele grote namen hebben op deze col gewonnen waaronder Jalabert, Hinault, van Impe, Chiapucci en Fausto Coppi. De enige Nederlander die hier ooit heeft gewonnen is Stephan Rooks in 1988.
Je kunt de col de Peyresourde beklimmen vanuit Avajan (of een plaatsje eerder, Arreau), Armenteule of Bagneres-de-Luchon. De Col de Peyresourde is een bergpas in de Pyreneeën op de grens tussen de deelgebieden Haute-Garonne en Hautes-Pyrénées in Frankrijk. De col is 1.570 meter hoog.
De col de Peyreourde is niet verschrikkelijk spectaculair. Hij begint vaak in Bagnères de Luchon, een plaatsje wat regelmatig dient als start of finishplaats. Daarnaast ligt hij op de route naar de Tourmalet in vele touretappes. Hij heeft ruim 900 hoogtemeters en het is een niet te onderschatten beklimming over een doorgaans nogal drukke weg. Voor Pyreneeënbegrippen dan.
Col de Peyresourde
De klim begint matig maar richting het einde komen er een paar behoorlijk steile stukken. Er zit zelfs een stukje bij van 10%. De beklimming begint in Bagnères-de-Luchon en is vijftien kilometer lang. Vanaf Armenteule is hij 8.5 km lang. Het is een afwisselende beklimming met veel groen en aan het einde een fraaie hoogvlakte. Vanaf de top kun je nog verder klimmen naar het skistation van Peyragudes.
Op deze site kun je 3 prima profielen vinden van de beklimming van alle 3 de kanten.
Wat ik me van deze col nog erg goed kan herinneren is dat ik er in Juni was en dat er veel mensen op de top waren. Fietsers, toeristen met de auto, wandelaars en vooral motorrijders. Maar als je nou denkt dat je er dan een bakkie koffie, een blikje cola of een ijsje kan kopen dan heb je het mis. Op veel foto’s zie je een houten uitspanning. Die heb ik die dag ook gezien maar hij was potdicht. Die Fransen weigeren soms gewoon keihard om geld te verdienen. Hetzelfde heb ik meegemaakt op de Col de la Cayolle, de col de l’Iseran, de col de Rousette en nog veel meer prachtige cols in Frankrijk.
De route op zich is niet zoals veel cols in de Pyreneeën erg groen. Je fiets veel tussen de bomen door en ook bovengekomen zit je nog steeds in het groen. Het is dus geen col zoals een Col de la Cayolle met zijn imponerende rotswanden en uitzichten.
Hierboven zie je het begin van de beklimming. Dit is het beeld dat ik gemiddeld van de Pyreneeën heb, bewolkt en dreigend. Ik heb de toppen van de bergen daar nauwelijks gezien. De Peyresourde vind ik een typische Pyreneeëncol. Vooral groen, ook als je de top hebt bereikt. Het is een mooie hoogvlakte en op een zomerse dag een genot om er te zijn, vooral als er veel andere fietsers zijn. Het hutje is dan open en de top is dan een evenement op zich.
Als Pyreneeëncol voor de liefhebbende bergfietser c.q. francofiel een absolute must.
Geef een reactie