De Col du Petit Saint Bernard is een mooie beklimming die met 4 sterren hoog scoort. Daarnaast is het geen al te moeilijke col, hij loopt lekker zogezegd. Met een klein stukje van net 8% en de rest max 6% met een gemiddelde van 4.5% is het geen kraker. Dus ook zeker ook te doen voor de wat minder getrainde klimmers onder ons.
Col du Petit Saint Bernard
Het leukste van deze col is dat je uiteindelijk in Italie komt en daar een foto kunt maken van een bordje waarop staat “Piccolo San Bernardo” oftewel “de kleine Sint Bernard”. En dat is hij, een Kleine Sint Bernardpas. Maar wel een hele mooie waarbij je bovendien langs La Rosiere komt, een finishplaats in de Tour de France van 2018. Typische Franse wintersportplaats met dien verstande dat er wel wat open is voor een bakkie koffie. Maar dat kun je nog eens dunnetjes overdoen op de Piccolo San Bernardo. En dan op z’n Frans en op z’n Italiaans.
De col begint met de klim naar La Rosiere. Dat is nou niet het mooiste stuk van de klim. Je rijd nogal lang door het bos maar wel met hier en daar mooie uitzichten en haarspeldbochten. Er is echter een alternatief.
Na ongeveer 5.5 kilometer over de D1090 kom je bij een afslag in een haarspeldbocht. Hier kun je naar rechts richting Montvalezan. Het is een stukje korter maar ook veel steiler met stukken van 12%. Maar het is wat leuker dan via de D1090. Eerst volg je de D84 maar na een kilometer anderhalf moet je naar links bij Le Villaret richting Les Laix / Le Chatelard. Dan door naar La Combaz en Hauteville.
Maar ben je eenmaal La Rosiere voorbij dan word het pas echt mooi. Langzaam klim je naar een hoogte van bijna 2200 meter. Ik was er in juni en je ziet dat er nog heel veel sneeuw lag. Mijn fiets staat langs sneeuwmuren van meters hoog. Wel erg koud dus jasje mee als je hier naar boven gaat. De bergtoppen rondom de pas zijn indrukwekkend en zeker richting Italie is het uitzicht magnifiek.
Bovenaan gekomen zijn er diverse tentjes en het was er druk met motorrijders en fietsers. Ook leuk waren van die Franse Tokkies die hun auto in de bocht (en in de sneeuw) stilzetten om een foto te maken in de sneeuw. Levensgevaarlijk. Je moet hier dus erg oppassen want er lopen hier toeristen rond zonder hersenen. En dat geld helaas ook voor de Motorrijders die echt hun best doen om hier te verongelukken.
Maar heb je dat met je fietsje allemaal overleefd dan kun je genieten van een hele bijzondere en erg mooie plek in de Franse en dus ook Italiaanse alpen. Heb je echte fietsbenen dan kun je vanaf hier afdalen richting Italië. Maar daar had ik na 30km geen zin meer in. Ik heb een lekkere bak koffie genomen op het terras aan de Franse kant (de Italiaanse kant zat vol) en heb met volle teugen genoten van de prachtige uitzichten.
Ik kan deze col iedereen aanraden. Hij is niet te moeilijk en bijzonder mooi.
Geef een antwoord