De Col de Meran is een verraderlijke Col waarvan de beklimming start in St. Laurent du Pape en 9 kilometer verder eindigt op de top van de Col de Meran. Het is geen hoge maar wel een zeer pittige beklimming van deze puist in de oksel van de Eyrieux, een zijrivier van de Rhone.
Het profiel geeft te zien dat hij een gemiddelde heeft van 5.5% maar met uitschieters van 10% en meer. Dat dit korte stukjes zijn betekent niet dat het geen zeer doet. Vooral het einde van de beklimming heeft een paar akelige uitschietertjes.
Col de Meran
Aangezien het bijzonder heet is op de 20ste september 2013 ben ik blij met de 4 bidons met water die ik bij met heb. Ik ben geen echte klimmer en met mijn Santos toerfiets met Rohloff naaf en dikke banden glijden de kilometers akelig langzaam onder mijn wielen vandaan. Ik doe er anderhalf uur over. De gemiddelde koolstofbikkel zal het wel in een half uurtje doen maar aluminimumDirk heeft er langer voor nodig op deze hete dag.
Gelukkig heb ik de tijd genomen om nog wat foto’s te maken zodat iedereen voor zichzelf kan bepalen of het de moeite waard is. Ik kan deze beklimming van de Col de Meran vooral aanraden als oefening voor het betere werk aan de overzijde van het Rhonedal of gewoon om van de Ardeche te genieten.
Van de website fiets.nl staat een topic van Le Grimpeur. Deze liefhebber heeft lange artikelen geschreven over onder andere het fietsen in de Ardeche maar ook over de Col de Meran. Hij vreet cols zoals ik mijn dagelijkse ontbijtje, een echte klimmer. Lees het hele topic hier.
Maar dit schreef hij over het stukje wat ik ook heb gefietst:
… Bij dat huis aangekomen, blijkt dat ik verkeerd gegokt hebt, want aan het einde van het erf gaat de weg abrupt over in een met grove keien bezaaid onverhard pad. Een hond slaat aan en ik maak maar snel dat ik weg kom! De 1,8 km terug naar de splitsing zijn geen straf, want het is hier een mooie fietsomgeving. De klim over het weggetje van mindere kwaliteit valt mee. Alleen net voor de boerderij in les Tuilières is er een passage van 9%.
De weg slingert zich grappig om de boerderij, eigenlijk haast over het erf. Omdat ik al na 1 km de D266 kom, maakt zo’n even wat minder goed wegdek dus eigenlijk niets uit. En na nog een kleine kilometer sta ik alweer op een col, de Col du Meran. Er komen druppelsgewijs racefietsers omhoog. Een paar gaan mee op de foto. Ik kwam ook vandaag trouwens weer regelmatig racefietsers tegen, alhoewel ook nu weer niet in groten getale.
Het is trouwens leuker om deze col vanuit St-Laurent-du-Pape te ‘doen’, want dan klim je vanaf 108 meter in zo’n 8 km naar 547 meter hoogte. Maar goed, mijn route liep vandaag dus anders. Even voorbij de col lag de heuvel met het Château Ruiné de Pierre Gourde toevallig ook net in de zon. Het lukte mij zowaar daar een foto van te maken voordat de zon weer verdween. De afdaling loopt hier ook door eikenbosjes en door een omgeving die bij mij herinneringen oproept aan het fietsen op het Plateau de Vaucluse in de Provence. Ook hier is het heerlijk rustig. Af en toe komt er een auto langs, doch meestal heb je de weg voor jezelf.
De zon begint nu goed door te breken en als ik in St-Laurent-du-Pape ben aangekomen, zijn de wolken helemaal verdwenen. De col die hierna op mij ligt te wachten, is van een ander kaliber dan wat ik inmiddels achter de rug heb. Daarom las ik maar even een ravitailleringspauze in. Op het gazon voor het Château du Bousquet vind ik in de schaduw van een enorme spar een bankje.
Bij de Foto’s
- 17: Aangekomen.
FotoShow
Openbaar 17 items in col-de-meran-01
De foto laat zien dat Grimpeur echt van fietsen houd. Andere renners en zijn eigen fiets …
Geef een reactie