De col de L’Iseran is een beeldschone col, één van de mooiste die ik heb beklommen. Dat geld dan vooral voor het stuk vanaf Val d’Isere want voor de rest is het niet al te fraai. Ik ben de beklimming van de col de l’Iseran begonnen in St-Foy-Tarantaise om zo het akelige en drukke stuk D902 vanaf Seez te vermijden. Maar ook het stuk tussen St-Foy-Tarantaise is tot aan de afslag naar Tigne bij het Lac du Chevril een druk en niet al te mooi stuk.
Maar wie de gifbeker helemaal wil leegdrinken en de volle 2045 hoogtemeters wil scoren zal in Bourg-Saint-Maurice moeten starten en tot aan het stuwmeer flink benzinedampen moeten happen. Ik heb gepast en ben 10km later gestart. Dan pik je 150 hoogtemeters en is voor mij de combi Lautaret-Galibier de hoogste klim maar niet het hoogste punt. Galibier 2642m en l’Iseran 2770m.
Col de l’Iseran
Je kunt de col de l’Iseran op twee manieren benaderen:
- Bourg-Saint-Maurice
- Lanslebourg-Mont-Cenis
Vanuit Lanslebourg is hij dus 15km korter en scheelt het ongeveer 500 meter klimmen. Maar het venijn zit hem vanaf Lanslebourg-mont-cenis in de staart met stukken van 12%. Op twee plekken op internet worden korte intervals van 13% en 13.5% genoemd. Dat is dus een pittige eindklim. Maar ook vanaf Bourg-Saint-Maurice is het einde pittig.


Toen ik de Col de l’Iseran beklom was het 29 september en prachtig weer. De col was nog een paar dagen open en overal stonden al sneeuwmachines opgesteld. De afdaling was uitgesproken koud en het meegenomen Jack voldeed absoluut niet. Op de heenweg had ik keiharde wind tegen gehad in de ongeveer 4 kilometer na Val d’Isere. Toen de klim echt begon kreeg ik de wind mee en dat hielp.
Maar toen ik nog 4 kilometer op de hoogvlakte moest doen kreeg ik de wind wederom flink tegen en die laatste kilometers waren geen pretje. Bovengekomen waaide ik bijna van mijn sokken en was het bovendien steenkoud. Hoewel het dus een verschrikkelijk mooie col was heeft hij wel flink pijn gedaan. En dan heb ik het nog niet eens over de 36.5 kilometer die ik gefietst heb of over de klim zelf.
Veiligheid
Neem vooral verlichting en warme kleding mee als je deze col gaat beklimmen. Hij is 2770 meter hoog en er zitten tussen de afslag Tignes en Val d’Isere heel wat tunnels. Een paar kleine tunneltjes hebben bovendien geen verlichting en een verschrikkelijk slecht wegdek. Oppassen dus.
Hieronder een fotoserie die een mooie indruk geeft van de col en de weg er heen.
Geef een reactie