Van Webmaster Ger:
Deze pagina kan niet geplaatst worden met de afbeeldingen. Deze moeten opnieuw ingeladen worden. De afbeeldingen zijn echter niet te vinden op de oude Strato Server.
Woensdag 19 mei en ik ben nog steeds in Biert. M moet in de ochtend werken en Netperk gaat ervaren wat onthaasten is.
Als ik een kopje thee heb gemaakt en een beschuitje met zelfgemaakte jam ga ik naar buiten en schuif achter de natuurstenen tafel in de voortuin. Het uitzicht is indrukwekkend:
Hier heb ik dus zeker 3 uur gezeten. Gewoon voor me uit gekeken en geluisterd naar de stilte. Een koebel in de verte, het ruisen van de wind in het gras, de vogels en allerlei insecten die de hele tijd door de weide zoemden.
Ik had het nog wel een paar uur vol kunnen houden ware het dat M op een zeker moment uit haar werk kwam. Maar ik weet nu wat onthaasten is. En natuurlijk niet alleen door dit moment maar door mijn hele verblijf in dit deel van de pyrenéen.
Uit deze foto zowel als die hieronder blijkt dat het deze dag geen geweldig mooi weer is. Typisch pyrenéenweer zou ik willen zeggen. Veel wolken, af en toe regen en dan weer de zon waarna het meteen gloeiend heet word. Maar de wolken hadden vandaag de overhand.
En dat de wolken de overhand hadden blijkt wel uit deze foto die ongeveer een half na de bovenste twee is gemaakt.
Kleine beekjes worden opeens wilde stromen.
Inmiddels zijn we op de col d’ Agnes en dit schilderachtige bergmeertje heet het Etang de El’ hers. Het is een prachtig gebied met natuurschoon waar je helemaal stil van word.
Een grote groep planten van 1 soort groeit in een hoek van het meertje …
En plotseling blijken er sprookjesbloemen aan te ontspruiten. De schoonheid van de natuur in optima forma.
Een eenzame bergtop op de col d’ Agnes.
Uitzicht op toppen aan de overkant van het dal.
Typerend shot van deze vakantie: een pyrenéeencol in de mist.
Volop natuurschoon tijdens dit korte tripje. In de berm en op de weiden groeien de meest mooie bloemen. Net als er even wat meer licht is maak ik wat foto’s van de prachtige flora op deze berg.
En ten slotte een bezoekje aan een bergwand naast het Etang de El’ hers. Op de foto hieronder links te zien:
Closeup van deze wand.
En wat is hier nou zo bijzonder aan..? De soort steen die hier ligt. Het ligt alleen hier op deze locatie in de pyreneen en het heet L’hesolite. Het is een mix van allerlei mineralen en heeft een groene uitstraling zonder dat er koper inzit.
En natuurlijk wilde Netperk een stukje meenemen om in de tuin te leggen. En dus gingen we hierheen om quasi onopvallend een groot brok steen in de auto te smokkelen. Want het mag vast niet, onderdelen van Franse bergen meenemen naar Nederland om in de rotstuin te eindigen. Voor de zekerheid dus maar een beetje sneaky.
Een opmerkelijk einde van een dagje in de pyrenéen. En het laatste dagje wel te verstaan. Bij wijze van afscheid zijn we naar Hostellerie Les Troix Seigneurs gegaan. M. kent de eigenaresse en voor een paar tientjes zitten we een paar uur lang bourgondisch te genieten. Het is de dag voor het vertrek en een mooiere afsluiting had ik me niet kunnen dromen. Een maal met paté de foix gras, escargots, filet de boeuf, eendebout in bladerdeeg, tarte tatin en tenslotte ijs en likeur toe. Een waardige culinaire afsluiting van deze vakantie.
Morgen terug naar Nederland. Helaas.
Gelukkig heb ik de foto’s nog.
Geef een antwoord